De Kunst van Erkenning: Imperfectie en Afhankelijkheid
Het meest angstaanjagende is om jezelf volledig te accepteren.
Maar de erkenning van je schaduwkanten leidt tot de bescheidenheid die we nodig hebben om onze onvolmaaktheid te erkennen. Jung vertelde het ons al: “Je blik wordt pas helder wanneer je in je eigen hart kunt kijken. Wie naar buiten kijkt droomt, wie naar binnen kijkt ontwaakt."
En juist deze bewuste erkenning is essentieel wanneer we een relatie nastreven. Vooral wanneer we op zoek zijn naar een geschikte levensgezel. Een harmonieuze relatie berust niet alleen op differentiatie en perfectie (want deze benadrukken slechts de verschillen of roepen het tegenovergestelde op). Ze vindt eerder haar basis in onvolmaaktheid, in datgene in ons wat zwak is, hulpeloos en behoefte heeft aan ondersteuning. Het volmaakte heeft geen behoefte aan de ander, maar de zwakte wel.
Een ontmoeting van twee persoonlijkheden is als het contact tussen twee chemische stoffen: als er een reactie is, worden beiden getransformeerd. Zo kan het zijn dat iemand die van nature wat introverter is, erg kan genieten van de extraversie bij een ander. Soms ‘neemt’ de extravert de introvert mee in zijn/haar dynamiek. En soms vindt de extravert rust bij de introversie van de ander. Als hun persoonlijke instellingen bij beide partners bekend zijn, kunnen ze de dynamiek die ontstaat beter begrijpen. En deze eventueel bijsturen.
De basis voor een liefdevolle en begripvolle relatie wordt gelegd als we een levenspartner vinden die onze ‘zwakte’ omarmt en ons hierin ondersteunt.